Leren schrijven of presenteren? Geef schouderklopjes

Leren schrijven of presenteren? Geef schouderklopjesOp mijn 18e verjaardag kreeg ik van mijn moeder een bijzonder cadeau: ik mocht mijn rijbewijs halen. Pas 16 jaar later verzilverde ik dit presentje. De eerste dertig lessen had ik een instructeur waarmee ik kon lezen en schrijven. Of schakelen en spiegelen om in het jargon van Rob te spreken. Rijles voor rijles bereidde hij mij voor op het examen. Volgens Rob was ik er helemaal klaar voor. Drie weken voor het eindexamen begon Rob met zijn eigen rijschool. Een oudere, ervaren rij-instructeur zou de honneurs waarnemen. Vol zelfvertrouwen stapte ik bij de heer Janssen in de lesauto. 50 minuten later was ik een illusie armer. Volgens de heer Janssen kon ik er helemaal niks van. En ik moest blij zijn dat ik hem als instructeur kreeg. De resterende tijd was beperkt, maar hij zou me klaarstomen voor het examen. 

Geen inlevingsvermogen

Om een lang verhaal kort te houden: wat Rob in 6 maanden zorgvuldig had opgebouwd, brak de heer Jansen in 6 rijlessen helemaal af. De heer Jansen voerde al ruim dertig jaar hetzelfde kunststukje op.  Daarin was hij – volgens eigen zeggen – heel succesvol.  Hij praatte in de auto alleen over zijn modelvliegtuigjes, hij vroeg nooit wat mijn hobby’s waren of waarmee ik de kost verdiende. Waarschijnlijk had hij van het woord inlevingsvermogen nog nooit gehoord. Complimenten of schouderklopjes waren aan hem niet besteed. Hij benadrukte alleen wat er aan mijn rijvaardigheid ontbrak. Gedurende 6 rijlessen groeide het ongemak om naast hem plaats te nemen. De twijfel groeide bij elke speciale verrichting. En ik zag als een berg op tegen het rijexamen.

Bevrijding

De dag van het rijexamen voelde als de dag des oordeels. Toevallig liep ik bij het CBR mijn oude instructeur Rob tegen het lijf. Hij wist niet wat hij hoorde. ‘Bel me als het vandaag niet lukt’, zei hij, ‘Je kunt bij mij altijd terecht’.  De heer Jansen vond het vreemd dat hij niet plaats mocht nemen in de examenauto. De examinator keek daar niet zo van op. Het examen zelf voelde als een bevrijding. 45 minuten reed ik vol zelfvertrouwen door Eindhoven en omgeving. Natuurlijk voelde ik bij sommige kruispunten twijfel opkomen. Geen probleem: in twijfel schuilt de basis van zekerheid. De examinator dacht daar jammer genoeg anders over. Hij vond dat ik nog niet helemaal rijp was om zelfstandig de openbare weg te betreden.

Succes begint met zelfvertrouwen

De heer Jansen was het daar helemaal mee eens. Ik kon hem wel een knal voor zijn kop geven. Zo kwaad was ik. Met ingehouden woede stelde ik hem de volgende vraag: ‘Waarom scoort een spits bij de ene trainer wel en bij de andere  niet?’ De heer Jansen keek me meewarig aan en antwoordde: ‘Dat weet ik niet, want ik houd niet van voetbal.” Ik antwoordde: ‘Coachen van voetballers begint met inlevingsvermogen tonen en zelfvertrouwen vergroten. Jouw aanpak werkte niet bij mij. Dat zag je niet in. Je weet wel hoe je met modelvliegtuigjes speelt, maar je weet niet hoe je een onzekere dertiger klaarstoomt voor het rijexamen.’ De heer Jansen liep vervolgens kwaad weg. ‘De L op het dak van je auto staat voor Lul de behanger’, riep ik hem nog na. Ik weet niet of hij dat gehoord heeft. De examinator knikte instemmend. ‘Ik ben blij dat iemand hem eens de les leest’, zei hij.

Succeservaring als adrenaline    

Niemand vindt het prettig om alleen maar kritiek te krijgen. Iedereen heeft behoefte aan zijn eigen succeservaring. Zo boek je stap voor stap vooruitgang. Deze positieve insteek werkt in elk leerproces. Bij 7-jarige jongetjes die voor het eerst tegen een bal trappen, bij dertigers die met faalangst achter het stuur van een lesauto plaatsnemen, bij HBO-studenten die wervend willen leren schrijven en bij ondernemers die in 40 seconden een onuitwisbare indruk willen achterlaten met hun elevator pitch. Complimenten, schouderklopjes en opbouwende kritiek  werken als adrenaline. Positieve energie werkt als motor, negatieve energie remt af. Instructeur Jansen had niet in de gaten dat hij continu op de rem trapte. Rob voelde dat wel aan. Dankzij hem heb ik nu al ruim 16 jaar mijn rijbewijs. Zelf kennismaken met Rob? Bezoek dan eens zijn website. De tekst op zijn online presentatie is van mijn hand.

Als tekstschrijvercopywriter, contentcreator, storyteller, bloggerpresentatiecoach en SEO tekstschrijver helpt André Driessen ondernemers in de regio Eindhoven – TilburgHelmondDen Bosch om hun ideeën te verwoorden. Op papier, op het beeldscherm of bij presentaties, zoals de Elevator Pitch of een Pecha Kucha.

Speciaal voor ondernemers heeft hij enkele beproefde workshops ontwikkeld: Bloggen, Storytelling, Webschrijven, Verkoopbrieven schrijven en Elevator Pitch. Ook geeft hij graag gastpresentaties over de disciplines die hij beoefent. 

Samen met de experts van Kwaaijongens laat André ondernemers scoren met WordPress-websites.